Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Μπλιαχ

Από που να ξεκινήσω: το ότι ΠΑΛΙ έσταζε το ταβάνι της κουζίνας; Το ότι ο καιρός αν ήταν άνθρωπος, θα ήταν με βαριάς μορφής σχιζοφρένεια; Το ότι "παραβιάζω" αυτά που είπα χτες σχετικά με το πότε θα ποστάρω...; Γάμησέ τα...

Πρέπει να το πάρω απόφαση. ΔΕΝ πρόκειται να χιονίσει εδώ πέρα. Εγγυημένα πράγματα. Το είδα σήμερα και με τα μάτια μου. Με τα μάτια της καρδιάς πότε θα το δω (μου βρωμάει έντεχνο και άρλεκιν μαζί); Ας τα πάρουμε από την αρχή, διότι έγιναν διάφορα που αξίζουν να αναφερθούν.

Βροχή. Ξυπνάω με βροχή. Σε κανονικές συνθήκες, όπως έχω πει, θα ξετρελαινόμουν. Όταν ξεκίνησε να στάζει η οροφή της κουζίνας από πριν τα Χριστούγεννα, όσο είμαι εδώ, δεν μπορώ να κοιμηθώ άνετα. Τέλος πάντων, όλα πήγαιναν σύμφωνα με το πρόγραμμα καταστροφής του κεντρικού νευρικού μου συστήματος. Η βροχή λυσσομανούσε, το ταβάνι έκανε τα δικά του. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο ιδιοκτήτης με έγραψε στα paparex του. Πριν τις γιορτές, συμφωνήσαμε να ανέβει κάποια στιγμή και να το φτιάξει - μιας και έχει τα κλειδιά (του έδωσα, βέβαια, την άδεια - για το τυπικό του θέματος καθαρά). Εδώ έχω να πω ότι φταίω και εγώ λιγάκι. Με το που ήρθα, αντί να τον πιάσω και να του πω τι απέγινε τελικά με την οροφή, το αμέλησα (μπράβο μου). Του το είπα ότι στάζει και άρχισε να μου λέει διάφορες παπαρίτσες τύπου "τα εργαλεία τα έχω πάνω στην αποθήκη", "δεν έκανε καλό καιρό αυτές τις μέρες"... ΑΡΧΙΔΙΑ! Μια χαρά καιρό έκανε. Ενίοτε έβλεπα και τι καιρό έκανε στο Διδυμότειχο. Πραγματικά, σπάζομαι με αυτούς που με περνάνε με παιδάκι. Μωρέ μαλάκα, κοντεύω μια ηλικία. Έχω περάσει τόσα! Λες να μην μπορώ να καταλάβω πότε μου λες ψέμματα και πότε όχι; Σιχτίρ...

Συνεχίζω.

Εκεί που μιλούσαμε, γυρνάει και μου λέει "τώρα ειδικά που χιονίζει δεν μπορώ να κάνω και πολλά πράγματα". Σκέφτομαι αυτά που λέει... Τι λέει ρε μαλάκα; Θα με τρελάνει; Αφού ΒΡΕΧΕΙ, για αυτό τον λόγο ήρθα στο σπίτι του να μιλήσουμε, για την κωλοσκεπή που στάζει.

Κι όμως, κανένας δεν με προετοίμασε για αυτό...

Ενώ έβρεχε, ξαφνικά το τοπίο άσπρισε. Από μουντό καφέ, έγινε γιορτινό άσπρο (τα Χριστούγεννα άργησαν ένα μήνα). Σε δέκα λεπτά μέσα! Η υπόθεση όλων είναι η απολύτως φυσιολογική και κατανοητή: αν βρέχει, δεν μπορεί να το στρώσει. Λάθος, φίλοι μου. Σε λιγότερο από είκοσι λεπτά ήταν ΟΛΑ άσπρα. 

Έχετε δει - ή μάλλον έχετε ακούσει - όταν χιονίζει να πέφτουν αστραπές; Έγινε και αυτό. Δεν πάμε καλά. Πράγμα που αποδείχτηκε στην συνέχεια, διότι σε μισή ώρα εμφανίστηκε ο Ηλίας. ΓΙΑ ΟΝΟΜΑ! Τάμα κοντεύουμε να κάνουμε για να πέσει χιόνι λίγο παραπάνω, με την φρούδα ελπίδα να αποκλειστούμε (και να χάσουμε μάθημα) και τώρα βγαίνει ήλιος. ΗΛΙΟΣ! ΗΛΙΟΣ!!!  Θα τρελαθώ! Από το πολύ ξενέρωμα, βαρέθηκα να κάνω το σπίτι (της κοντής ψωλής της φταίνε οι τρίχες). Δικαιολογίες ψάχνω και εγώ τώρα, μην το συζητάς...

Διάλειμμα και ύπνο.

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

Τζα!

Μια αλήθεια:

Έχω καιρό να ποστάρω.

Μια δεύτερη αλήθεια:

Έχω πολλά να κάνω.

Τι έχω να κάνω; Τα κέρατά μου. Ας ξεκινήσουμε από τα απλά.

Αν θυμάστε είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα ξεκινήσω γυμναστήριο - παρά τον σνομπισμό κάποιον που έλεγαν ότι θα κάνω ένα μήνα και θα το παρατήσω, το έκανα. Έχω κλείσει δυο βδομάδες και νιώθω τόσο καλά για αυτό. Γίνεται πολύ μηχανικά η όλη φάση: πάω, κάνω ζέσταμα, κάνω ό,τι έχω να κάνω και φεύγω. Δεν μ' ενδιαφέρει και πολύ να "ποζάρω" και να κάνω φιλίες. Κάποια πράγματα είναι γεννημένα για να είναι μηχανικά - καλό είναι να παραμείνουν ως έχουν.

Το άλλο; Ξεκίνησα Τούρκικα! Πράγμα για το οποίο είμαι επίσης αρκετά χαρούμενος! Δεν ξέρω από πότε εμφανίστηκε αυτό το "ταλέντο" (εννοώ, το θέμα με τις γλώσσες και την ικανότητα να θυμάμαι γενικά πολλά πράγματα), αλλά φροντίζω να το εκμεταλλευτώ καταλλήλως. Μερικοί με έχουν χαρακτηρίσει ως "τζιβάτο", κατά Mikeius. Στο σημείο που λέει ότι πιάνει μια δραστηριότητα, είτε είναι ξένη γλώσσα, είτε είναι νοηματική και την παρατάει σε ανάλογο χρόνο. Αν βλέπετε ΜΠΡΑΦ θα ξέρετε. Αν όχι, νταξ δεν χάνεται και κάτι. Δηλαδή χάνεται αμέριστη καφρίλα...
Τέλος πάντων! Στο θέμα μας! Αυτό που θέλω να προσθέσω είναι ότι δεν είμαι καθόλου έτσι όπως το περιγράφει ο Μιχάλης. Διατηρώ κάποια σειρά για να καταφέρω κάποια πράγματα. Π.χ. να είμαι οικονομικά ανεξάρτητος. Αν ήθελα να ξεζουμίσω τους γονείς μου οικονομικά, θα είχα μάθει τουλάχιστον 10 γλώσσες στο νερό.

Κι όμως είμαι ακόμη εδώ(αργούμε για το "λιωμένο παγωτό"). Περιμένω κάποιον/α από εσάς να μου κάνει μια επίσκεψη. Σήμερα είχα μια επίσκεψη από Εκουαδόρ! Μια φίλη μου, έστειλε (τον καιρό που ήταν εκεί, κατόπιν προτροπής δικιάς μου) μια καρτ ποστάλ! Δεν ξέρω γιατί, αλλά χάρηκα πάρα πολύ(σε λίγο το μπλογκ θα μετονομαστεί "έργα και ημέραι φανατικού αναγνώστη Άρλεκιν"). Η εικόνα ήταν άκυρη, αλλά κανένα απολύτως παράπονο! Περιμένω και από ΕΣΕΝΑ! Μην ξεχνιέσαι...

Στο περίπου αυτή είναι η καρτ ποστάλ.

Κατά τ' άλλα, ησυχία, βαρεμάρα, σαπίλα, σκουλαμέτρα. Σταμάτησα να ασχολούμαι με την καταμέτρηση των ημερών για το πότε θα επιστρέψω στην Θεσσαλονίκη. Πραγματικά, θα μου πηδήξει την ψυχολογία. Καλά, για Αθήνα ή για διακοπές, δεν τίθεται καν θέμα συζήτησης. Εκεί θα αρχίσω να φλερτάρω τον Πρίγκιπα Βάλιουμ. Αχ, αυτό το μπλε χρώμα του...

Α! Όπως επίσης θα προσπαθήσω να γράφω σε εβδομαδιαία βάση. Το καθημερινό μου φαίνεται και ακούγεται πολύ ψυχοφθόρο.

Οπότε, καλό Σαββατοκύριακο. :)