Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Back to base Μέρος 1ο

Αρχικά, θέλω  να ζητήσω ένα τεράστιο "συγγνώμη" από τους φίλους μου στην Θεσσαλονίκη. Αναφέρομαι κυρίως σε αυτούς που δεν πήρα ούτε ένα τηλέφωνο. Πραγματικά δεν προλαβαίνω. Ίσα - ίσα ήρθα για να μαζέψω κάποια πράγματα (CD για τα μούλικα - κάπως πρέπει να μορφωθούν, δεν θα μορφωθούν με ΣΑΚΗ ΡΟΥΒΑ, και κάτι άλλα τσιμπράγκαλα απαραίτητα για την διαβίωση και την επιβίωσή μου) και να φύγω. Θα επανορθώσω τα Χριστούγεννα. Μέχρι τότε, βέβαια, θα προσπαθώ να παίρνω κανένα τηλέφωνο. Πάρτε όμως και εσείς! Νιώθω τόσο μόνος εκεί πάνω...


Και αβοήθητος... Σνιφ...


Δεν έχω σύμμαχο στην καφρίλα. Οι "συνάδελφοι" για τα γούστα μου είναι άκρως ξενέρωτοι. Καταρχήν, όλοι είναι παντρεμένοι με παιδιά. Τι δουλειά έχω να κάτσω μαζί τους; Άντε λίγο χαβαλέ, τίποτα παραπάνω. Να πω για μουσική; Σιγά μην ακούνε τα ίδια που ακούω και εγώ (οπωσδήποτε ΟΧΙ). Έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα; Φορ φακ σέικ, όχι (αφιερωμένο :Ρ ) ! Μόνο να βάλεις τα παιδιά στην μέση, αλλάζει το όλο θέμα. Επίσης, ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ όταν μου το παίζουν ξερόλες! Όπως είχα αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτηση, θεωρούν ότι είναι οι ύψιστοι παιδαγωγοί, αυτοί που θα τα διορθώσουν όλα. ΟΛΑ όμως. Οι απόλυτοι συνεχιστές μιας άψογης παιδαγωγικής. Θεέ μου, το σκέφτομαι και θέλω να ξεράσω όλο το νευρικό μου σύστημα! Τέσπα, αρκετά ασχολήθηκα μαζί τους.

Καταλάβατε πως έχει το πράγμα εκεί πάνω. Πόκα μιζέρια. Ήταν και τραγούδι, νομίζω, του Χάρρυ Κλυνν. Βαρέθηκα να ψάχνω, όμως, και συνεχίζω.

Έφτασα αισίως στο σπιτάκι μου. Το κρύο σπιτάκι μου. Τόσο κρύο δεν κάνει και εκεί πάνω. Εκεί έχω το εξής καλό: όλη η ζέστη από τον ιδιοκτήτη έρχεται προς τα πάνω - σαν βασικός νόμος της φυσικής - οπότε έχω μια πολύ καλή ζέστη (δεν λες ότι τα πετάς, αλλά όταν κουκουλωθείς είσαι και γαμώ) με τα ελάχιστα χρήματα - για την ακρίβεια δεν καίω τίποτα... Βγάζουμε ένα συμπέρασμα από αυτό: ότι ο ιδιοκτήτης (εφ' εξής "ο από κάτω") το μπουμπουνίζει το καλοριφεράκι. Του δίνει και καταλαβαίνει. Τι σκατά; Αυτόν δεν τον άγγιξε η κρίση;

Δεν ξέρω. Είμαι λίγο στα χαμένα. Έγιναν σχετικά πολλά πράγματα σήμερα. Κυρίως, συγχύστηκα με κάτι προσωπικό, τέλως πάντων. Δεν ξέρω καν θα έπρεπε να γράφω για αυτά τα θέματα. Τα βλέπουν πολλοί και δεν ξέρω πλέον ποιοι μπορούν να τα κρατήσουν μεταξύ μας. Αμφιβάλλω. Ειδικά μετά το σημερινό, αμφιβάλλω κατά πολύ.

Πολύ το σοβάρεψα, ε; Πάω να πιω μια μπύρα και τα λέμε αύριο.









Το O.S.T. της ημέρας:



2 σχόλια:

Cassandrart είπε...

Οι "συνάδελφοι" για τα γούστα μου είναι άκρως ξενέρωτοι. Καταρχήν, όλοι είναι παντρεμένοι με παιδιά. Τι δουλειά έχω να κάτσω μαζί τους;

Με πληγώνεις ταμάλα :(

Trendynator είπε...

Καλή μου, για τους συναδέλφους μίλησα. Άλλο οι φίλοι. ;)