Ούπς!

Τελικά δεν με θέλει η τύχη μου για τα αυγά μάτια. Είτε θα κάνω το ένα σωστό από τα δυο (σήμερα μου βγήκαν τα αυγά στο ποτήρι χωρίς να σπάσουν), είτε θα τα κάνω και τα δυο στραβά. Και φυσικά, όπως έχω πει σε προηγούμενο ποστ... Δεν θυμάμαι τι είπα, βασικά. Η κάθε ανάρτηση είναι τόσο μοναδική, που είναι υπερβολικά υπέροχη για να την θυμάμαι.

Oh! Σας ευχαριστώ!!! Cheers, m8!!!

Επηρεάστηκα από την γνώμη φίλου, ότι γράφω πολύ συχνά. Για αυτό τον λόγο, την εβδομάδα που πέρασε δεν υπήρξαν πολλές αναρτήσεις. Όχι ότι το κάνω για λόγους "μάρκετινγκ" το blog, κάθε άλλο. Το κάνω καθαρά από δικιά μου ευχαρίστηση και ψυχαναγκασμό. Μιας και το άλλο blog που έχω χρειάζεται "υλικό". Τι σκατά; Εδώ πέρα δεν λένε γκάφες; Τόσο σοβαροί είναι; Αλλά που θα μου πάει, θα τους ανακαλύψω.Και τότε θα αναφωνήσω:

Λεζάντα προαιρετική...

Λοιπόν, το πήρα απόφαση (μόλις τώρα). Θα γράφω ad libitum. Δεν θα κολλάω γενικά στο αν γράφω πολύ ή όχι. Στο κάτω - κάτω της γραφής, πόσοι το διαβάζουν; Το ξέρουν πολύ, το διαβάζουν πολύ λιγότεροι.

Πάω να πλύνω κανένα πιάτο, διότι θα βουλιάξει η κουζίνα από τα άπλυτα (και τα ψίχουλα), Μ' έχει πιάσει τρελή σπαρίλα αυτές τις μέρες. Δεν κάνω τίποτα. Με τα χίλια ζόρια προετοιμάζομαι για τα σχολεία. Μου τρώνε την ενέργεια. Όταν έχω τα "εκτάκια" ή τα "πεμπτάκια", κυριολεκτικά με λούζει κρύος ιδρώτας. Αλλά και εγώ, τους κάνω καψόνι. Τύπου καψόνι. Μπαίνω μέσα παγοκολώνα. Αν κάνεις την χαζομάρα στα συγκεκριμένα και χαμογελάσεις, την πάτησες. Κάνουν ό,τι γουστάρουν ρε πούστη μου! Λες και το χαμόγελο σημαίνει: "το πάρτυ ξεκινά"! 

Τέσπα, τα παρατάω τώρα και τα λέμε αύριο.Cheerio.

Το άχρηστο βίντεο της ημέρας:

Με τι καίγεται ο κόσμος...