Είναι από τις λίγες φορές στην ζωή μου που έχω πάρει τόσο ψύχραιμα μια σκατένια κατάσταση. Αλλά πραγματικά δεν πάει άλλο. Όσο δεν έχω σφουγγαρίσει στην ζωή μου, το έκανα σε ένα απόγευμα. Και απ' ό,τι φαίνεται, θα το κάνω συνέχεια μέχρι να σταματήσει η βροχή.
Ποτέ δεν περίμενα να σταματήσει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ η βροχή. Την λατρεύω την βροχή, ειδικά όταν είναι στα πλαίσια φθινόπωρου - χειμώνα(αν και προτιμώ περισσότερο το φθινόπωρο για βροχή). Εκεί μπορώ να κάθομαι με τις ώρες κάτω από τα σκεπάσματα. Με την διαφορά ότι δεν με χαλάει να είμαι έξω και να περπατάω με τις ώρες(με τον κατάλληλο "εξοπλισμό" πάντα). Όταν σκάνε διάφορα περίεργα λόγω βροχής, ειδικότερα όταν αυτά τα περίεργα συμβαίνουν μέσα στο σπίτι, τα πράγματα δεν είναι και τόσο ευχάριστα.
Δεν θα ξεχάσω την φορά που είχε πλημμυρίσει το δωμάτιό μου στο πατρικό. Δεν είχε κλείσει 5 μήνες που βρισκόταν το πιάνο μέσα. Και νάαα να ρέει το νερό μέσα στο δωμάτιο. Και νάαα να ουρλιάζω από τα νεύρα μου. Να λέω συνέχεια τον λόγο που δεν πρέπει να φτάσει με ΤΙΠΟΤΑ το νερό να ακουμπήσει το πιάνο(ξύλο και νερό, φούσκωμα φαρίνα απ). 3000 τότε! Από την λύσσα μου να σώσω ό,τι πολύτιμο είχα τότε, άρχισα να βγάζω τα ρούχα μου, με σκοπό να εμποδίσω την πορεία του νερού. Τέλος καλό, όλα καλά. Για τότε. Τώρα τι γίνεται...
Το ωραίο εμφανίστηκε πριν ένα τέταρτο. Είχα ένα συγκεκριμένο σημείο απ' όπου έτρεχε το νερό. Τώρα έχω δυο. Είναι η στιγμή που δεν δέχεσαι το "να τα εκατοστήσεις" ως ευχή. Και στο Διδυμότειχο, ακόμη σφουγγαρίζουν...
Το μόνο που μου δίνει κουράγιο είναι αυτό:
- ΠΟΣΕΣ;;;;;;;;
-2 ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ!!!
 |
| ΠΕ-ΝΤΑ-Η-ΜΕ-ΡΗ! ΠΕ-ΝΤΑ-Η-ΜΕ-ΡΗ! |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου