Τι Καβύλη, τι Σεβίλλη!

Πέρασαν υπέροχα αυτές οι δυο μέρες. Και έφαγα(σαν το ζώον), και γέλασα(σαν και μένα - δεν υπάρχει μεγαλύτερη μονάδα μέτρησης σε αυτό), και πήγα και ταξίδι! Ω, ναι! Πήγα στην Αδριανούπολη! Κάποια στιγμή θα κάνω φωτορεπορτάζ (πφ, και καλά), απλά τώρα δεν ήμουν αρκετά "προετοιμασμένος" για συλλογή φωτογραφιών. Και, πιστέψτε με, υπάρχουν πολλά καλά πράγματα για να δεις στην Αδριανούπολη. Και άσχημα.

Ας τα πάρουμε από την αρχή.

Δεν περίμενα ποτέ (πιο πολύ δεν το είχα αναλογιστεί) ότι βρίσκομαι τόσο κοντά στα σύνορα Ελλάδας - Τουρκίας. Ναι, ΟΚ, το ξέρω ότι πήγα στον ΕΒΡΟ και ότι συνορεύει με την ΤΟΥΡΚΙΑ, αλλά μου φαίνεται πολύ περίεργο που μέσα σε σαράντα λεπτά, βρισκόμουν στην Αδριανούπολη. Σαράντα λεπτά απλά για να κάνεις μια πάρα πολύ ωραία εκδρομή και αξιόλογη. Και σε άλλη χώρα παρακαλώ!Όπως, επίσης, έχω μάθει και το εξής: διάφορα τουριστικά γραφεία στο Διδυμότειχο (μπορεί να είναι και ένα συγκεκριμένο) διοργανώνουν ημερήσιες εκδρομές - τύπου - στην Αδριανούπολη με το υπέρογκο ποσό των 10 (!!!) ευρώ (αλέ - ρετούρ). Αλλά, καλύτερα είναι να πας με δικό σου μέσο, και ειδικά όταν αυτό το "μέσο" (βλ. Θείος) μιλάει άπταιστα Τούρκικα. Άλλη αντιμετώπιση έχεις όταν είσαι Έλληνας και μιλάς Τούρκικα και άλλη όταν μιλάς...Αγγλικά. Άσε που, περισσότερους θα βρεις να μιλάνε λίγες λέξεις Ελληνικές, παρά Αγγλικές. Μιλάμε για τις αγορές. Για νέα παιδιά, ουκ γιγνώσκω.

Έπαθα πλάκα με τον πεζόδρομό τους. Απ' ό,τι μου είπε το τίο με,  ένα από τα λίγα πράγματα που αξίζει να δεις είναι ο πεζόδρομος, η κλειστή αγορά (που είναι δίπλα στον πεζόδρομο)... Σε γενικές γραμμές, αυτά. Άντε να δεις και κανένα Τζαμί (προφανώς απέξω) - τα οποία είναι επιβλητικά. Η πόλη γενικά είναι ψιλοπαραγκούπολη. Την γυρίσαμε ως ένα σημείο. Από τη μια πλευρά, έχεις μια πόλη που είναι προσεγμένη, ωραία φτιαγμένη και εντυπωσιακή. Από την άλλη, έχεις το gypsyville. Και όχι μόνο το ένα μέρος της Αδριανούπολης. Ακόμη και τα ενδιάμεσα χωριά, μέχρι να φτάσεις στην πόλη. Τα δικά μας τα χωριά μπροστά τους, είναι η Νέα Υόρκη. Καστανιές; Δεν σας αρέσει; Για δείτε το χωριό αμέσως μετά τα σύνορα (νομίζω ότι το λένε oiuwegomneokikepopiloakasaoglu). Θα τρίβετε τα μάτια σας...

Έχει πλάκα το γεγονός ότι θέλουν να σε πασάρουν κάθε λογής αηδία. Τι θέλω να πω... Για να σε καλοπιάσουν, λένε ό,τι βλακεία κατεβάσει η γκλάβα τους. Για παράδειγμα: μπήκα στην εσωτερική αγορά της πόλης. Βρήκα κάτι ωραία αρωματικά και ξεκίνησα να τα μυρίζω(υπέροχα μυρίζουν). Το κλασσικό χαρακτηριστικό ενός έμπορα είναι το μπούρου - μπούρου (στην πλατεία Κουμουνδούρου - άκυρο. Like totally). Είπε... Και την δεν είπε. Το κορυφαίο που συγκράτησα και όσο το θυμάμαι γελάω είναι όταν με ρώτησε τι θρήσκευμα έχω(χμ...ναι). Μου δίνει δυο επιλογές: Musulman ή Ortodόξ. Του λέω ορθόξος και η απάντηση που με κούφανε είναι(μισά Ελληνικά, μισά Τούρκικα): 

- Είσαι από τους ωραίους Ορθόδοξους.

- Με κάνετε και κοκκινίζω...

Το θέμα είναι άλλο: άνετα τον είχα τον συγκεκριμένο στο παζάρι(τον Θείο πάλι δεν τον έχει κανένας). Αλλά κώλωσα ο βλάκας και δεν έκανα παζάρι καλό. Μου λέει: το ένα κάνει 1,5 ευρώ, τα δυο θα τα πάρεις 2,5. Λέω καλή ευκαιρία. Με είδε που τα σκεφτόμουν και άρχισε να βγάζει σακούλα. Συμφωνώ να τα πάρω και μου λέει: αν πάρεις άλλα δυο, θα πληρώσεις 5 ευρώ. Το σκέφτομαι και λέω (από μέσα μου βρε κουτά) και που είναι η so called καλή τιμή; Με λίγα λόγια, τον έδωσα τόνγκα και ησύχασε. Κάτι μουρμούρησε, αλλά τον αγνόησα.

You bettah do!

Πάντως, εξακολουθώ να θέλω να πάω μόνος με άτομα της ηλικίας μου. Δεν λέω, σταματημό δεν είχε το γέλιο με τον Θείο, αλλά διαφορετικά είναι να πάω με κάποιον από εσάς. Θα είχε περισσότερο γέλιο αν πηγαίναμε όλοι χωρίς να ξέρουμε γρι Τούρκικα (να δω τι συνεννόηση θα βγάζαμε).

Επίσης! Την άλλη φορά που θα πάμε (σιγά μην πήγαινα μόνο μια φορά...πφφφ), θα παιχτεί φάση Χαμάμ. Αυτό και αν θα είναι τέλειο...

Ποινάυ. Θαίλωη φάαιη.