Έργα και ημέραι Εβροπαίου: Ψόφιο luncheon meat

Τι σκατά έχω πάθει σήμερα και είμαι τόσο χάλια; Όχι ψυχολογικά(με τονώνει το ηθικό το ότι πλησιάζουν οι μέρες για διακοπές - και επιτέλους θα δω φίλους και γνωστούς. Μπορεί και εχθρούς, ποτέ δεν ξέρεις), αλλά σωματικά. Με το που έκανα και την τελευταία ώρα στο ολοήμερο, πραγματικά άρχισα να σέρνομαι. Στο δε σπίτι; Κόντεψα να φάω τρελές σαβούρντες. Ναι, ξέρω τι θα σχολιάσετε από μέσα σας (αυτοί που με γνωρίζετε από κοντά): "Κανένα νέο θα μας πεις;". Ειλικρινά, παιδιά, σήμερα είμαι χάλια σωματικά! Δεν κάνω πλάκα! Επίσης, νυστάζω πολύ. Δεν θα κοιμηθώ τώρα, διότι το βράδυ το μάτι πάλι γαρίδα θα είναι. Από την μύτη να με πιάσεις θα σκάσω. Έξαλλος είμαι...

Μετά από τον παραλογισμό, ας πω και κάτι άλλο.

Χμ, τι να πω;

Α, ναι! Το βρήκα!

Σήμερα εξαντλήθηκαν επισήμως και τα τελευταία χρήματα του λογαριασμού. Τα άρπαξα, διότι δεν είχα λεφτά ούτε για μια φραντζόλα. Ακόοομη περιμένω να με πληρώσουν. Ακόοομη περιμένω να με ειδοποιήσουν για το αν εγκρίθηκε η μεθαυριανή άδειά μου(άσχετο, αλλά σχετικό). Γιατί όλα να λειτουργούν με τον ρυθμό ωρίμανσης της Φέτας; Η βρωμιάρα και σιχαμένη κουτσομπόλα (βλ. Διευθύντρια Π.Ε. Έβρου) το μυαλό το είχε να ρωτήσει την προηγούμενη εβδομάδα γιατί ακριβώς την θέλω την άδεια.

Είχα βάλει ως δικαιολογία "λόγους υγείας" και ότι θα έλειπα μια μέρα.

Πω!!! Πως τις σιχαίνομαι τέτοια μικροαστίλα!!! Η, εντελώς ξεφτυλισμένη, δικαιολογία της: "Εεε! Νααα! Όχι ότι θέλω να μάθω τι θα κάνετε, αλλά δεν το ξεκαθαρίζετε απολύτως". Ξεκινάω να της πω τι σκατά θα κάνω στο νοσοκομείο και με διακόπτει, λέγοντας ότι δεν εννοούσε αυτό. Αυτό που ήθελε να κάνει η Γκατσόλ(ι)σα είναι να με πείσει να πάρω αναρρωτική. Μα τις λέω μια μέρα θα λείψω, όχι παραπάνω. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα, μιλώντας μόνη της(παραμιλώντας σχεδόν), καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να μου δώσει αναρρωτική άδεια διότι είμαι αναπληρωτής και μπλα μπλα μπλα μου λέει: "εντάξει κύριε, σας ευχαριστώ". Πετάγεται η διευθύντρια από μέσα και λέει τι με ρώτησε. Τις απαντάω κάτι και μου λέει:"ήθελε να σου πασάρει αναρρωτική". Άγνωσται αι βουλαί της βλαμμένης. Όπως και να έχει, αύριο πρέπει να πάρω τηλέφωνο για να μάθω τι έγινε.

Επιτέλους! Η διαμονή μου εδώ θα αποκτήσει νόημα. Αύριο θα πάω για κεμπάπια στην Αδριανούπολη. Ξέρεις μωρέ, έτσι για την γεύση. Γιατί είμαι και πολύ high class άτομο! Τι φάση με τα κεμπάπια... Αύριο θα έρθει ο θείος(όχι ο "θείος" από τον στρατό, ο θείος από την Πόλη) και μιας και θα καθίσει στο Δι/χο μια νύχτα, θα πάμε στα πέριξ. Τώρα που το σκέφτομαι, δεν έχω πάει ποτέ στην Αδριανούπολη. Ευκαιρία λοιπόν!

Μμμ!!! Μου ήρθε καταπληκτική ιδέα! Να ψωνίσω κατιτίς από τα ΝΤΟΥΤΙ free shops(έχω να πατήσω κάτι χρόνια, πρέπει να έχουν αλλάξει και όνομα)!

Γιατί μ'έπιασε το χαζοχαρούμενο μου τώρα;;; Για να συνέλθουμε λέω εγώ!!!